| Title | Proefkamers ten behoeve van de nieuwbouw Elektrotechniek |
| Description | Zoals bekend wordt op het terrein aan de Mekelweg, naast het gebouw voor Werktuigbouw- en Scheepsbouwkunde het gebouwencomplex voor de afdeling der Elektrotechniek opgetrokken. Het gebouw is een ontwerp van architect G. Drexhage en wordt in 1972 opgeleverd. Het gebouw zal bestaan uit een hoogbouw van negentig meter hoogte, vijfentachtig meter lengte en een diepte van achttien meter, alsmede uit een honderdtwintig meter lange, lage voorbouw van zeventien meter hoogte en negen meter diepte. Bij een project van deze omvang wordt vanzelfsprekend een bepaalde indeling c.q. constructie zeer vele malen herhaald. Dit heeft tot gevolg dat de grootte en inrichting van de kamers veelal gelijk zal zijn. Ten einde nu dit "standaardvertrek" op zijn praktische bruikbaarheid te kunnen toetsen en tot in de kleinste details aan een nauwkeurig onderzoek te kunnen onderwerpen, heeft men enkele kamers op ware grootte gebouwd. Hiertoe werd een gebouwtje opgetrokken op het nieuwbouwterrein, ter plaatse van de Stevinweg hoek Feldmannweg. In dit gebouwtje zijn opgenomen twee standaardkamers op de begane grond en twee op de verdieping. Deze eenheden worden nu ingericht met de diverse door de architect en adviseurs ontworpen of geadviseerde onderdelen, zodat eventuele onvolkomenheden tijdig aan het licht kunnen worden gebracht. Ook kunnen op deze wijze alle opstellingen en kabeldoorvoeringen en proefondervindelijk worden onderzocht. Bij de inrichting van de proefkamers werd de industrie in de gelegenheid gesteld, diverse onderdelen zoals verlichting - en ventilatie - installaties om niet ter beoordeling op te stellen. Tijdens de voortschrijding van de bouw en de installering van de standaardvertrekken, bleken uit proefnemingen en metingen diverse wijzigingen van constructieve details, zowel van de bouw als van de inrichting, technisch gewenst. Aan de proefnemingen lag niet enkel ten grondslag de beoordeling van de vraag of de ter onderzoek aangebrachte installatie aan de gestelde eisen voldeed, doch ook de vraag, of met een gewijzigde, goedkopere installatie een minstens gelijk resultaat zou kunnen worden verkregen. Zo werd onder meer een constructie van een binnenborstwering (vensterbankdetail) zover vereenvoudigd, dat hierop per element een besparing kon worden verkregen van ongeveer dertig gulden. Een ogenschijnlijk geringe bezuiniging, doch wanneer in aanmerking wordt genomen, dat dit onderdeel zich in de hoogbouw ongeveer 450 maal en in de laagbouw ongeveer 90 maal repeteert, dan behoeft het geen nader betoog, dat dergelijke resultaten in hun totaliteit uitermate kostenbesparend werken op de geprojecteerde nieuwbouw. Lag de proefneming met een lichter uitgevoerd vensterbankdetail in het bouwkundige vlak, waarvan gesteld zou kunnen worden, dat dit bij het ontwerpen van de constructie ook had kunnen worden berekend, de praktische toepassing hiervan sloot alle mogelijke elementen van verrassing bij een definitieve toepassing in de nieuwbouw volkomen uit. Een andere belangrijke proefneming op bouwkundig gebied vindt plaats ten aanzien van de buitengevel, welke zogenaamde vliesgevel-problemen met zich meebrengt. De hoogbouw is namelijk ongeveer 90 meter hoog met een glasoppervlakte van ongeveer 16.000 m2, waarbij in zeer belangrijke mate rekening moet worden gehouden met de uitzetting van de materialen ten opzichte van elkaar (glas/staal). Aan de proefkamers zijn thans twee gevelsystemen toegepast, welke ook op de esthetische merites kunnen worden beoordeeld (vlakverdeling). Als gevolg van de voortdurende proefnemingen zal in de proefkamers permanent moeten worden gesloopt en weer opgebouwd, totdat voor het beproefde detail niet alleen de technisch het meest aan de gestelde eisen beantwoordende, doch ook de meest economische uitvoering is verkregen. Proefnemingen werden onder meer verricht met diverse warmte- en ventilatie- units, de bouwkundige uitvoering van de scheidingswanden tussen de vertrekken en de gang, het eventueel aanbrengen van zogenaamde kastenwanden, het zogenaamde velum in de gangen, etc. De standaardvertrekken zijn momenteel nog niet "aangekleed". Het ligt wel in de bedoeling, dat rekening houdende met de stand van zaken met betrekking tot de nieuwbouw Elektrotechniek, dit op korte termijn zal moeten gebeuren, zodat eerstdaags de proefkamers wat betreft afmetingen, aankleding en inrichting, alsmede aanzien, de werkelijkheid zo nauwkeurig mogelijk zullen benaderen. Zodra dit stadium is bereikt, zullen enige functionarissen van de afdeling der Elektrotechniek de standaardvertrekken metterdaad bewonen, om zodoende bijvoorbeeld ook de mogelijkheden na te kunnen gaan voor het opstellen en aansluiten van de laboratoriumtafels met opstanden, etc. In hun totaliteit zullen de met de proefkamer-opzet verkregen ervaringen in meerdere mate dan de daaraan bestede kosten, kostenbesparend op de nieuwbouw Elektrotechniek hebben gewerkt, nog afgezien van de hierdoor verkregen versnelling van de anders benodigde tijd, aangezien elementen van verrassing (bouwkundige of technische onuitvoerbaarheden) en teleurstelling (niet voldoen aan gestelde eisen) bij voorbaat worden buitengesloten. Men ziet op de foto’s twee gevelsystemen, te weten:. • rechts: systeem zonder borstwering; • links : systeem met borstwering, waarvan: a) boven borstwering van gekleurd hardglas, b) onder borstwering van spiegelglas. |
| Year | 1963-06-30 |
| Material | |
| Subject | TU Delft gebouwen nieuwbouw |
| Photographer | Fotografische Dienst TU Delft Rietveld, W. |
| Faculty | Delft University of Technology |
| Location | Delft |
| Rights | (c) Delft University of Technology Creative Commons BY |